پاورپوینت انواع عایق های رطوبتی – عایق رطوبتی دیوار

عایق رطوبتی قیروگونی یکی از متداولترین عایق مصرفی در ایران می باشد به این علت که در اکثر شهرهای کشور مواد اولیه این عایقکاری به وفور یافت می شود. مواد مورد نیاز در این عایق گونی و قیر می باشد، که گونی مورد نیاز از کشورهای خارجی وارد می شود و در سه اندازه مختلف به نامهای، گونی درجه یک، درجه دو، درجه سه در بازار یافت می شود.

فهرست مطالب

• عایق رطوبتی قیروگونی
• مزایای عایق های رطوبتی
• مشخصات فنی رزین
• تصاویری از دتایل های اجرایی
• عايق حرارتی
• صرفه جويي انرژي
• عایق های انباشتی
• عایق های پتویی به شکل توپ یا قطعه
• تخته های عایق
• دال های عایق
• عایق های منعکس کننده
•  عایق های پاشیدنی
•  کف های تزریقی درجا
• عایق های موجدار
• عایق بندی صوتی
• انواع اصلی مصالح آکوستیکی
• اندودهای آکوستیکی

پاورپوینت انواع عایق های رطوبتی

پاورپوینت انواع عایق های رطوبتی

در این نوع عایقها (قیروگونی و پیش ساخته ) باید سطح کار عاری از گرد و خاک و رطوبت باشد و اگر سطح آسفالت باشد برای عایقکاری با ایزوگام باید به ازاء هر متر مربع سطح حداقل  300  گرم مشتق قیری رقیق شده در آب یا بنزین روی سطح پخش گردد و اگر سطح سیمانی بود باید به ازاء هر متر مربع سطح حداقل  280  گرم مشتق قیری رقیق شده در آب یا بنزین روی سطح پخش گردد.

صرفه جويي انرژي، شرايط آسايش

عايقكاري حرارتي سرمايه گذاري مطمئني جهت افزايش كاراي ساختمان و صرفه جويي انرژي است. با عايقكاري مؤثر در ساختمان تا 60 درصد صرفه جويي در انرژي مورد نياز جهت سرمايش و گرمايش امكان پذير است. سهم هر يك از اجزا، يك ساختمان در اتلاف انرژي در فصول سرما نشان مي دهد كه صرفاً با عايقكاري اصولي سقف مي توان تا 30 درصد از پرت انرژي جلوگيري كرد.

کاشی های فلزی سوراخدار

این تایل ها از قطعات فلزی سوراخ داری تشکیل شده اند که با مصالح لایی آکوستیکی نظیر پشم معدنی پر شده اند. تاوه های نازک فلزی سوراخدار سبب کاهش ویژگی های جذب صوت مصالح آکوستیکی لایی نخواهند شد، بلکه به صورت دیافراگی در انتقال صوت به آنها عمل می کنند و صوت در آنجا جذب می شود. آنها ممکن است از آلومینیوم یا ورق فولادی ساخته شوند، معمولا آن را با لعاب پخته شده سفیدی می پوشانند.

پاورپوینت انواع عایق های رطوبتی

پاورپوینت انواع عایق های رطوبتی – عایق رطوبتی دیوار

عایق‌کاری رطوبتی، یکی از حیاتی‌ترین و در عین حال حساس‌ترین بخش‌های تکنولوژی ساختمان است. عملکرد نادرست این لایه محافظ، می‌تواند منجر به مشکلات گسترده‌ای از جمله تخریب سازه‌ای، فرسایش مصالح، رشد کپک و قارچ‌های مضر برای سلامت ساکنین، و کاهش شدید کارایی عایق‌های حرارتی شود. مبانی نظری انتخاب و اجرای صحیح عایق رطوبتی برای دیوار، بر درک عمیق مکانیزم‌های نفوذ رطوبت و اصول فیزیک بخار آب استوار است. هدف، ایجاد یک “پوسته محافظ پیوسته و یکپارچه” است که ساختمان را در برابر تهاجم آب در تمامی اشکال آن (مایع و بخار) محافظت کند.

۱. شناخت دشمن: مکانیزم‌های نفوذ رطوبت به دیوار

پیش از انتخاب نوع عایق، باید منشأ و نحوه نفوذ رطوبت را شناخت. رطوبت از چهار طریق اصلی به دیوارها نفوذ می‌کند:

• رطوبت ناشی از بارش (Precipitation): باران و برفی که مستقیماً به سطح خارجی دیوار برخورد می‌کند. این رطوبت می‌تواند از طریق ترک‌های مویی، درزهای اجرایی (مانند اطراف پنجره‌ها)، یا از طریق خود مصالح متخلخل (مانند آجر) به داخل دیوار نفوذ کند.
• رطوبت صعودی (Rising Damp): رطوبتی که از زمین و از طریق خاصیت موئینگی (Capillary Action) در مصالح ساختمانی به سمت بالای دیوارها حرکت می‌کند. این پدیده به ویژه در دیوارهای هم‌سطح با زمین یا زیرزمین‌ها شایع است.
• رطوبت ناشی از میعان (Condensation): این پیچیده‌ترین نوع رطوبت است. بخار آب همیشه در هوای داخل و خارج ساختمان وجود دارد. هوای گرم می‌تواند بخار آب بیشتری را در خود نگه دارد. وقتی این هوای گرم و مرطوب با یک سطح سرد برخورد می‌کند، دمای آن به نقطه شبنم (Dew Point) می‌رسد و بخار آب موجود در آن به مایع (قطرات آب) تبدیل می‌شود. این میعان می‌تواند بر روی سطح داخلی دیوار (Surface Condensation) یا در درون لایه‌های دیوار (Interstitial Condensation) رخ دهد.
• رطوبت ساختمانی (Construction Moisture): آبی که در هنگام ساخت‌وساز در مصالحی مانند بتن و ملات وجود دارد و به مرور زمان باید خشک شود.

۲. مبانی نظری طراحی پوسته محافظ: چهار استراتژی اصلی

برای مقابله با این مکانیزم‌ها، چهار استراتژی اصلی در طراحی دیوارها وجود دارد که نوع عایق‌کاری را مشخص می‌کند:

• دیوارهای ذخیره‌کننده (Storage Walls): دیوارهای سنتی و ضخیم (مانند دیوارهای کاهگلی یا سنگی) که رطوبت را جذب کرده و در خود نگه می‌دارند و سپس به آرامی در شرایط آب و هوایی خشک آن را به محیط پس می‌دهند. این سیستم در ساختمان‌های مدرن با مصالح نازک‌تر، کارایی ندارد.
• دیوارهای آب‌بند کامل (Perfect Barrier Walls): در این رویکرد، سطح خارجی دیوار با یک غشای کاملاً آب‌بند و بخاربند پوشانده می‌شود تا از ورود هرگونه رطوبتی جلوگیری کند. این سیستم به شدت به اجرای بی‌نقص وابسته است، زیرا کوچکترین سوراخ یا درز می‌تواند رطوبت را به داخل دیوار راه دهد، اما راهی برای خروج آن باقی نگذارد (اثر گلخانه‌ای).
• دیوارهای با زهکشی داخلی (Drained Cavity Walls): این هوشمندانه‌ترین و رایج‌ترین رویکرد در ساختمان‌سازی مدرن است. در این سیستم، دیوار از چند لایه تشکیل شده: یک پوسته خارجی (نما)، یک فضای خالی تهویه (Cavity)، لایه عایق رطوبتی، لایه عایق حرارتی و دیوار داخلی. پوسته خارجی ممکن است مقداری رطوبت را از خود عبور دهد، اما این رطوبت در فضای خالی به سمت پایین حرکت کرده و از طریق آبچکان‌ها (Weep Holes) در پایین دیوار به بیرون هدایت می‌شود. لایه عایق رطوبتی که بر روی دیوار پشتیبان نصب شده، از نفوذ این رطوبت به داخل ساختمان جلوگیری می‌کند.
• دیوارهای با قابلیت تنفس (Breathing Walls): این دیوارها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که هم در برابر نفوذ آب مایع مقاوم باشند و هم به بخار آب اجازه عبور و خروج از دیوار را بدهند (Vapor Permeable). این امر از تجمع رطوبت و وقوع میعان در داخل دیوار جلوگیری می‌کند. استفاده از عایق‌های رطوبتی بخارگذر (Vapor-Permeable Membranes) در این سیستم حیاتی است.

۳. انواع عایق‌های رطوبتی و اصول عملکرد آن‌ها

بر اساس مبانی نظری فوق، عایق‌های رطوبتی مختلفی توسعه یافته‌اند:

• عایق‌های غشایی (Membranes): این عایق‌ها به صورت ورق‌هایی (Sheet) یا مایع (Liquid-Applied) اجرا می‌شوند و یک لایه پیوسته و نفوذناپذیر در برابر آب ایجاد می‌کنند.
  • قیر و گونی (سنتی): مبتنی بر خاصیت آب‌گریزی قیر. اجرای آن دشوار و وابسته به حرارت است و در برابر اشعه UV و تغییرات دما آسیب‌پذیر است.
  • ورق‌های پیش‌ساخته (ایزوگام، ممبران‌های پلیمری): این ورق‌ها که از قیر اصلاح‌شده با پلیمرها (مانند APP و SBS) یا از ترکیبات پلیمری (مانند PVC و EPDM) ساخته می‌شوند، دارای انعطاف‌پذیری، مقاومت و عمر بیشتری هستند.
  • عایق‌های رطوبتی مایع (رنگ‌ها و پوشش‌های پلیمری): این مواد که بر پایه پلی‌یورتان، اکریلیک یا سیمان پلیمری هستند، به صورت مایع با قلم‌مو یا اسپری اجرا شده و پس از خشک شدن، یک غشای یکپارچه و بدون درز ایجاد می‌کنند. مزیت آن‌ها، پوشش کامل سطوح پیچیده و جزئیات است.
• عایق‌های حجمی و افزودنی‌ها (Integral Waterproofing): این مواد به بتن یا ملات اضافه می‌شوند تا تخلخل آن‌ها را کاهش داده و آن‌ها را ذاتاً آب‌گریز کنند (مانند مواد کریستال‌شونده که حفره‌های مویینه بتن را مسدود می‌کنند).
• پوشش‌های نفوذگر (Penetrating Sealers): مایعاتی بر پایه سیلان یا سیلوکسان که در سطح مصالح متخلخل (مانند آجر یا سنگ) نفوذ کرده و با ایجاد یک لایه نامرئی آب‌گریز، از جذب آب جلوگیری می‌کنند، در حالی که به دیوار اجازه “تنفس” (عبور بخار) می‌دهند.

۴. اصل پیوستگی: جزئیات، کلید موفقیت

مهم‌ترین اصل نظری در اجرای عایق‌کاری رطوبتی، پیوستگی (Continuity) است. یک سیستم عایق‌کاری تنها به اندازه ضعیف‌ترین نقطه خود کارآمد است. ۹۹ درصد از مشکلات نفوذ آب، نه از وسط سطح، بلکه از جزئیات اجرایی (Details) ناشی می‌شود:

• محل اتصال دیوار به فونداسیون: باید از یک لایه مانع رطوبت افقی برای جلوگیری از رطوبت صعودی استفاده شود.
• اطراف بازشوها (در و پنجره): باید با استفاده از نوارهای آب‌بند (Flashing Tapes) و طراحی دقیق فلاشینگ‌ها، یک سیستم یکپارچه برای هدایت آب به بیرون ایجاد کرد.
• محل اتصال دیوارهای مختلف به یکدیگر و به سقف.

در نتیجه، طراحی و اجرای عایق رطوبتی دیوار، یک علم دقیق است که نیازمند درک فیزیک ساختمان، شناخت انواع مصالح و دقت وسواس‌گونه در اجرای جزئیات است. هدف نهایی، خلق یک سیستم دفاعی چندلایه و هوشمند است که بتواند در برابر پیچیدگی‌های رفتار آب و بخار، از سلامت و دوام ساختمان برای سالیان متمادی محافظت کند.