پاورپوینت روشهای شناور سازی

پاورپوینت روشهای شناور سازی دارای 55 اسلاید کامل می باشد. به جای انرژی آکوستیکی فشار صدا در دوطرف دیوار را اندازه گیری میکنیم و این مستلزم آن است که انرژی آکوستیکی فقط از المان مورد نظر منتقل گردد و هیچکونه راه تراوشی از قبیل دیوارهای مجاور یا شکاف در آنها در ترابری صدا مشارکت نداشته باشد.

فهرست مطالب

• شناور سازی
• روشهای شناور سازی
• ایزولاسیون صدای هوا برد
• ایزولاسیون دیوارها تیغه ها
• کانالها و شیارها
• ایزولاسیون صدای کوبه ای
• نوفه درونی ساختمان

پاورپوینت روشهای شناور سازی

پاورپوینت روشهای شناور سازی

این دیوارهای دوبل از دال کچی با ضخامت شش تا هشت سانت با چوب بست جدا کننده و بین دو دیوار مواد الیافی قرار میگیرد برای بدست اوردن این مقدار ایزولاسیون از دیوارهای معمولی باید پانصد کیلو گرم در متر مربع وزن انها افزایش یابد. باید در دیوارهای دوبل ضخامت دو دیوار یکسان انتخاب نگردد تا فرکانس کواسیدانس انها با یکدیگر برابر نشود و فاصله بین دو دیوار کمتر از ده سانت نباشد.

ایزولاسیون صدای کوبه ای

ایزولاسیون کف شناور بستگی به ضخامت قشر الاستیک دارد با قشر الاستیک کمتر از یک سانتی متر نتیجه مطلوب به دست نمی آید و ضخامت قشر الاستیک متناسب با نرمی و سختی آن انتخاب شود. مواد الاستیکی باید مقاوم در برابر رطوبت تاثیرات شیمیایی آسیب حشره باشد. بهترین مواد مواد مختلف الیاف معدنی میباشد که در برخی موارد از الیاف گیاهی نظیر کنف نیز استفاده میشود.

پاورپوینت روشهای شناور سازی

در معماری، که ذاتاً هنر مبارزه با گرانش و بیان استحکام و پایداری است، تلاش برای “شناور سازی” (Levitation) یا خلق توهم بی‌وزنی، یکی از قدرتمندترین و شاعرانه‌ترین ژست‌های طراحی محسوب می‌شود. این رویکرد، با به چالش کشیدن انتظارات بصری ما از وزن و ساختار، می‌تواند حسی از سبکی، مدرنیته، پویایی و حتی معنویت را در یک بنا القا کند. “شناور سازی” یک تکنیک واحد نیست، بلکه مجموعه‌ای از استراتژی‌های هوشمندانه سازه‌ای، بصری و نوری است که بر مبانی نظری برگرفته از فیزیک، مهندسی سازه و روانشناسی ادراک استوار است.

۱. مبنای سازه‌ای: کنسول، ابزار اصلی ضد جاذبه (The Cantilever)

این قدرتمندترین و صادقانه‌ترین روش برای دستیابی به شناوری در معماری است. کنسول، یک عضو سازه‌ای است که تنها از یک طرف به تکیه‌گاه خود متصل است و در فضا پیشروی می‌کند.

• فلسفه طراحی: کنسول با پنهان کردن تکیه‌گاه و نمایش یک حجم بزرگ که به ظاهر بدون پایه در هوا معلق است، به طور مستقیم با حس جاذبه در بیننده مقابله می‌کند. این تکنیک، بیانیه‌ای جسورانه از تسلط مهندسی بر ماده و توانایی خلق فرم‌های دینامیک و هیجان‌انگیز است.
• کاربرد معماری: از کنسول می‌توان برای شناور کردن بخشی از یک طبقه، یک بالکن، یک راه‌پله یا حتی کل یک ساختمان استفاده کرد. هرچه طول کنسول بیشتر باشد، تأثیر دراماتیک و ضد جاذبه آن نیز بیشتر خواهد بود.
• نمونه کلاسیک: خانه آبشار (Fallingwater) اثر فرانک لوید رایت، که در آن تراس‌های بتنی عظیم بر روی رودخانه کنسول شده‌اند، شاید مشهورترین نمونه از کاربرد شاعرانه این تکنیک برای ادغام معماری در طبیعت و خلق حس بی‌وزنی باشد. ساختمان مرکزی CCTV در پکن اثر رم کولهاس نیز با حلقه کنسولی عظیم خود، این اصل را در مقیاسی غول‌آسا به نمایش می‌گذارد.

۲. مبنای بصری: عقب‌نشینی پایه و تضاد مصالح (The Recessed Base)

این یک استراتژی مبتنی بر خطای دید و روانشناسی ادراک است. هدف، نامرئی کردن یا تضعیف بصری پایه‌ای است که ساختمان بر روی آن قرار گرفته است.

• فلسفه طراحی: چشم انسان به طور طبیعی به سمت احجام بزرگ‌تر، روشن‌تر و برجسته‌تر کشیده می‌شود. با کوچک‌تر کردن طبقه همکف نسبت به طبقات بالایی و استفاده از مصالحی که نور کمتری بازتاب می‌دهند، می‌توان پایه ساختمان را از نظر بصری حذف کرد و این توهم را ایجاد کرد که حجم اصلی بالایی در هوا شناور است.
• کاربرد معماری: طبقه همکف به صورت یک پایه عقب‌نشسته (Recessed Plinth) طراحی می‌شود. استفاده از شیشه (به ویژه شیشه‌های تیره یا رفلکس) یا مصالح تیره رنگ (مانند فلز سیاه یا بتن تیره) برای این طبقه، باعث می‌شود که در سایه قرار گرفته و به نظر برسد که حجم بالایی بر روی یک “خلأ” شناور است.
• نمونه کلاسیک: ویلا ساووا (Villa Savoye) اثر لوکوربوزیه، که در آن حجم سفید اصلی ساختمان بر روی ستون‌های نازک (پیلوتی) و یک طبقه همکف عقب‌نشسته و سبز تیره قرار گرفته، نمونه‌ای عالی از این رویکرد برای رها کردن بنا از زمین است.

۳. مبنای جزئیات: شیار سایه، خط باریک جدایی (The Shadow Gap)

این یک تکنیک بسیار ظریف اما فوق‌العاده مؤثر در مقیاس جزئیات است که بر قدرت یک خط سایه نازک برای ایجاد حس جدایی استوار است.

• فلسفه طراحی: وقتی دو سطح مستقیماً به هم می‌رسند، چشم آن‌ها را به عنوان یک اتصال صلب و واحد درک می‌کند. با ایجاد یک فرورفتگی یا شیار کوچک و تیره بین دو سطح، پیوستگی بصری آن‌ها شکسته می‌شود و این توهم ایجاد می‌شود که یک سطح، با فاصله کمی در جلوی سطح دیگر شناور است.
• کاربرد معماری: از این تکنیک می‌توان در محل اتصال دیوار به کف، دیوار به سقف، پیشانی پله به دیوار، یا حتی در محل اتصال پانل‌های نما استفاده کرد. این شیار (که معمولاً بین ۱ تا ۲ سانتی‌متر عمق و عرض دارد و به رنگ تیره رنگ‌آمیزی می‌شود) یک خط سایه تمیز و دقیق ایجاد می‌کند که به عناصر معماری، حس سبکی، دقت و شناوری می‌بخشد.

۴. مبنای نوری: شناوری بر بالشی از نور (Lifting with Light)

این استراتژی از نور مصنوعی برای ایجاد توهم بی‌وزنی، به ویژه در شب، استفاده می‌کند.

• فلسفه طراحی: نور می‌تواند مرزهای فیزیکی را محو کرده و درک ما از جرم و وزن را تغییر دهد. با روشن کردن سطح زیرین یک حجم و تاریک نگه داشتن خود تکیه‌گاه، می‌توان آن حجم را بر روی “بالشی از نور” شناور کرد.
• کاربرد معماری: نصب منابع نور مخفی (مانند نوارهای LED) در زیر یک حجم ساختمانی، یک کانتر، یک راه‌پله یا حتی مبلمان. در شب، تکیه‌گاه فیزیکی در تاریکی محو شده و به نظر می‌رسد که شیء بر روی نوری که از زیر آن ساطع می‌شود، شناور است. این تکنیک به فضاها، حسی مدرن، مینیمال و گاهی آینده‌نگرانه می‌بخشد.

۵. مبنای انعکاس: نامرئی‌سازی پایه (Dematerializing the Base)

این رویکرد از مصالح بسیار بازتابنده برای نامرئی کردن پایه ساختمان از طریق انعکاس محیط اطراف استفاده می‌کند.

• فلسفه طراحی: یک سطح آینه‌ای، به جای اینکه خود دیده شود، محیط پیرامون خود را بازتاب می‌دهد. با استفاده از این ویژگی در پایه ساختمان، می‌توان پایه را از نظر بصری حذف و آن را با تصویری از زمین، چمن یا آسمان جایگزین کرد.
• کاربرد معماری: استفاده از فولاد ضد زنگ صیقلی (Polished Stainless Steel)، شیشه آینه‌ای یا آلومینیوم کامپوزیت آینه‌ای برای پوشش طبقه همکف یا پایه یک بنا. حجم بالایی ساختمان به نظر می‌رسد که بر روی انعکاسی از منظر اطراف شناور است و یک حس سورئال و شگفت‌انگیز را خلق می‌کند.

در نهایت، “شناور سازی” در معماری یک بازی هوشمندانه با انتظارات ماست. این تکنیک‌ها، چه از طریق سازه‌های جسورانه و چه از طریق جزئیات ظریف و ترفندهای بصری، به معمار اجازه می‌دهند تا بر سنگینی ذاتی مصالح غلبه کرده و فضاهایی را خلق کند که سبکی، پویایی و رهایی از قیود زمین را تداعی می‌کنند. این رویکرد، گواهی بر این است که معماری تنها هنر ساختن نیست، بلکه هنر کنترل ادراک و خلق تجربه است.