دانلود طراحی خانه کودک با رویکرد ارتقا خلاقیت

طراحی خانه کودک با رویکرد ارتقا خلاقیت در 2 طبقه پلان معماری و مدارک فنی کامل طراحی شده است که در فروشگاه معماری نوین پروژه موجود می باشد. این پروژه معماری به عنوان پایان نامه دوره کارشناسی اماده و تهیه شده است که دانشجو در طول ترم به مطالعات اولیه میپردازد که از این پروژه میتوان به عنوان نمونه مشابه و یا پروژه در پایان ترم استفاده کند . تمامی مدارک جهت ارائه موجود است. وب سایت معماری نوین پروژه ارائه دهنده پروژه معماری و پاورپوینت معماری دروس دانشگاهی در تمامی مقاطع تحصیلی می باشد. پروژه های مورد نظر خود را از فروشگاه معماری با بیشترین تخفیف وبالاترین کیفیت دریافت کنید.

مدارک موجود در طراحی خانه کودک با رویکرد ارتقا خلاقیت

• مدارک فنی (پلان ها-برش-سایت پلان…)
• سایت پلان
• برش های طولی و عرضی
• چهار نمای اصلی
• روند طراحی
• رندرهای باکیفیت
• رساله (قابل ویرایش)

مدارک ترسیمی

• پلان طبقه همکف
• پلان طبقه اول
• پلان اکس بندی
• پلان اندازه گذاری
• برش A-A
• برش B-B
• نمای شمالی
• نمای غربی
• نمای شرقی
• نمای جنوبی
• سایت پلان

پلان طبقه همکف

سایت پلان

نماها

برش ها

ویژگی های پلان طراحی خانه کودک با رویکرد ارتقا خلاقیت

در ﺳﺎلﻫﺎي اﺧﯿﺮ، ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺑﺴﯿﺎري اﻧﺠﺎم ﺷﺪه  ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن  ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺘﻌﺪد ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬار در رﺷﺪ ﺧﻼﻗﯿﺖ ﮐﻮدك، ﺷﯿﻮهﻫﺎي آﻣﻮزﺷﯽ، ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي ﻋﺎﻃﻔﯽ – ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﯿﺰ ﻣﺴﺎﯾﻞ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ؛ اﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻓﻀﺎي ﻣﻌﻤﺎري در ﭘﺮورش خلاقیت، ﮐﻤﺘﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻨﺪ در دوران ﮐﻮدﮐﯽ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎ و ﺧﻼﻗﯿﺖ ﮐﻮدﮐﺎن ﭘﺎﯾﻪﮔﺬاري ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ زﻣﺎن ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺑﺮاي ﺧﻼﻗﯿﺖ و ﺗﺨﯿﻞ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺳﻨﯽ 2 تا 10 سال ﺳﺎل روي ﻣﯽدﻫﺪ.

هدف از طراحی

هدف این طراحی”خانه کودک” می باشد که در آن فضاها متناسب با روحیات و شرایط جسمی کودکان، با تکیه بر اصول فنی، بهداشتی، اجتماعی و مکانی جهت رشد و پرورش خلاقیت در آنان می باشد. جهت دستیابی به این مقصود باید اصول و مفاهیم معماری کودکان با دقت بررسی شود تا مراحل طراحی به صورت علمی و با آگاهی کامل از نیاز کودکان صورت پذیرد.یکی از منابع مهم الهام برای معماری کودکان شناخت رفتار و واکنش های کودکان است.

پلان طبقه همکف و اول

همان طور که گفته شد این پروژه معماری در طبقه همکف و اول طراحی شده است که تمامی ریز فضاهای استاندارد موجود در خانه های خود را در خود جای داده اشت. تمامی فضاها بسته به نوع کاربری دارایهریک ابعاد و اندازه مخصوص به خود را دارند. از مهمترین قسمت های خانه کود محوطه باز و امکانات بازی فکری می باشد که به خوبی در پروژه به ان فکر شده است.

سایت پلان

سایت مهدکودک به صورت مستطیل هست  با متراژ، ضلع شمالی113 متر، ضلع غرب 77 متر، ضلع شرقی 62 متر و ضلع جنوبی 136 مترو با کاربری آموزشی در طرح تفصیلی است. مساحت کل سایت 4750 مترمربع میباشد و مساحت زیر بنای طراحی شده، 3340 متر مربع می باشد.

دانلود طراحی خانه کودک با رویکرد ارتقا خلاقیت

طراحی “خانه کودک با رویکرد ارتقا خلاقیت” پروژه‌ای فراتر از ساخت یک مهدکودک یا مرکز نگهداری صرف است. این پروژه به معنای خلق یک “آزمایشگاه کشف” برای کودکان است؛ فضایی که در آن هر عنصر معماری، هر بافت و هر رنگ، به طور هدفمند برای تحریک کنجکاوی، تشویق به آزمون و خطا، و پرورش قوه تخیل طراحی شده است. در چنین فضایی، معماری از یک پس‌زمینه منفعل به یک “شریک بازی” فعال تبدیل می‌شود که کودکان را به تعامل، ساختن، تغییر دادن و ابراز وجود دعوت می‌کند. هدف اصلی، طراحی محیطی است که به کودکان کمک کند تا پتانسیل‌های خلاقانه خود را در همه ابعاد – هنری، شناختی، اجتماعی و حرکتی – شکوفا سازند. این پروژه بر این باور استوار است که خلاقیت یک استعداد ذاتی نیست، بلکه مهارتی است که می‌توان آن را از طریق محیطی غنی و محرک، پرورش داد.

مبانی نظری پروژه (Theoretical Foundations)

مبانی نظری، اصول راهنمایی هستند که به معمار کمک می‌کنند تا فضایی را طراحی کند که به طور سیستماتیک به پرورش خلاقیت در کودکان کمک می‌کند.

• • نظریه ساخت‌گرایی (Constructivism): این نظریه یادگیری، که توسط ژان پیاژه و لو ویگوتسکی توسعه یافت، معتقد است که کودکان دانش را به صورت منفعل دریافت نمی‌کنند، بلکه آن را از طریق تعامل فعال با محیط پیرامون خود “می‌سازند”. معماری‌ای که از این نظریه پشتیبانی می‌کند، باید فضاهایی “باز” و “ناتمام” ارائه دهد که کودکان بتوانند آن‌ها را خودشان تکمیل کنند و تغییر دهند. این شامل موارد زیر است:
    • فضاهای انعطاف‌پذیر: استفاده از مبلمان ماژولار و سبک، دیوارهای متحرک و پارتیشن‌های پارچه‌ای که کودکان بتوانند با آن‌ها پناهگاه، خانه یا قلعه بسازند.
    • عناصر ساختنی: فراهم کردن تعداد زیادی بلوک‌های ساختمانی بزرگ و کوچک، قطعات چوبی و مواد بازیافتی که کودکان بتوانند با آن‌ها دنیای خود را خلق کنند.
  • نظریه هوش‌های چندگانه (Theory of Multiple Intelligences): این نظریه که توسط هاوارد گاردنر ارائه شد، بیان می‌کند که هوش یک مفهوم تک‌بعدی نیست، بلکه شامل انواع مختلفی از هوش‌ها (مانند زبانی، منطقی-ریاضی، فضایی، موسیقایی، بدنی-جنبشی، بین‌فردی، درون‌فردی و طبیعت‌گرا) است. خانه کودک باید فضاهایی را برای پرورش تمام این هوش‌ها فراهم کند. این به معنای طراحی “گوشه‌های” تخصصی است:
    • گوشه هنر (Atelier): برای هوش فضایی و بدنی.
    • گوشه موسیقی: با ابزارهای ساده موسیقی.
    • گوشه نمایش و قصه‌گویی: برای هوش زبانی و بین‌فردی.
    • گوشه علم و طبیعت: با ذره‌بین، گیاهان و آکواریوم برای هوش طبیعت‌گرا.
    • گوشه ساخت‌وساز: برای هوش منطقی و فضایی.
  • بازی رها و بی‌ساختار (Loose Parts Play): این مفهوم، که توسط معمار سیمون نیکلسون مطرح شد، بر این باور است که “در هر محیطی، درجه خلاقیت و نوآوری با تعداد متغیرهای موجود در آن نسبت مستقیم دارد”. “قطعات رها” (Loose Parts) اشیائی هستند که کودکان می‌توانند آن‌ها را حرکت دهند، ترکیب کنند، جدا کنند و دوباره سر هم کنند (مانند چوب، سنگ، پارچه، لاستیک، جعبه‌های مقوایی). معماری باید فضاهای داخلی و خارجی فراوانی برای نگهداری و بازی با این قطعات فراهم کند. این رویکرد به کودکان اجازه می‌دهد تا خالق بی‌نهایت سناریوی بازی باشند، نه مصرف‌کننده تجهیزات بازی از پیش تعریف‌شده.
  • طراحی حسی (Sensory Design): کودکان جهان را عمدتاً از طریق حواس پنج‌گانه خود تجربه می‌کنند. برای ارتقای خلاقیت، محیط باید غنی از تجربیات حسی متنوع باشد. این شامل:
    • بافت: استفاده از سطوح مختلف (زبری سنگ، نرمی چمن، گرمی چوب، سردی فلز).
    • صدا: ایجاد فضاهایی با آکوستیک‌های متفاوت، استفاده از ابزارهای تولید صدا (مانند دیوار موسیقی در حیاط).
    • نور و رنگ: بازی با نور طبیعی و مصنوعی، ایجاد سایه‌های جذاب، و استفاده از رنگ‌های متنوع برای تعریف فضاها.
    • بو و چشایی: از طریق باغچه گیاهان معطر و فعالیت‌های آشپزی.
  • ریسک و چالش‌پذیری (Risk and Challenge): خلاقیت نیازمند جسارت و ریسک‌پذیری است. محیطی که بیش از حد ایمن و استریل باشد، مانع از رشد کودکان می‌شود. طراحی باید “ریسک‌های قابل مدیریت” را در محیط بازی بگنجاند؛ مانند سطوح ناهموار برای به چالش کشیدن تعادل، ارتفاعات کم برای بالا رفتن، و فضاهایی برای قایم شدن. این چالش‌ها به کودکان کمک می‌کند تا محدودیت‌های خود را بشناسند، مهارت حل مسئله را بیاموزند و اعتماد به نفس پیدا کنند.

برنامه فیزیکی و استراتژی‌های طراحی

برنامه فیزیکی خانه کودک خلاق، باید سیال و یکپارچه باشد تا حرکت آزادانه و کشف را تشویق کند.

1. فضای ورودی (Transition Zone):
   • باید فضایی آرام و پذیرا باشد که به کودک کمک کند تا از دنیای بیرون به دنیای بازی و یادگیری وارد شود. قفسه‌های شخصی برای هر کودک به او حس تعلق می‌دهد.
2. فضای مرکزی چندمنظوره (The “Piazza”):
   • با الهام از رویکرد رجیو امیلیا، یک فضای مرکزی باز و پر نور که به عنوان قلب پروژه عمل می‌کند. این فضا محل تلاقی تمام فعالیت‌ها، برگزاری گردهمایی‌های صبحگاهی و رویدادهای گروهی است و به تمام فضاهای دیگر متصل می‌شود.
3. کارگاه‌های خلاقیت (Creative Workshops/Ateliers):
   • آتلیه هنر مرطوب: فضایی با کف قابل شستشو برای نقاشی، بازی با گل و سایر فعالیت‌های کثیف‌کاری! باید دارای سینک‌های بزرگ و در ارتفاع پایین باشد.
   • آتلیه هنر خشک: برای کلاژ، کار با کاغذ، پارچه و مواد بازیافتی.
   • کارگاه ساخت‌وساز: با انواع بلوک‌ها، ابزارهای ساده (با نظارت) و میزهای کار.
4. گوشه‌های آرام و تمرکز (Quiet and Focus Corners):
   • کتابخانه و گوشه قصه‌گویی: فضایی دنج، نرم و راحت با نور ملایم که کودکان بتوانند در آن به تنهایی یا با دوستانشان کتاب بخوانند.
   • فضاهای لانه‌مانند (Nooks and Crannies): ایجاد فضاهای کوچک و غارمانندی در زیر پله‌ها، داخل دیوارها یا به صورت سازه‌های مستقل که کودکان بتوانند در آن پنهان شوند و خلوت کنند. این فضاها برای رشد فردیت و تخیل ضروری هستند.
5. فضای نمایش و ابراز وجود (Performance and Expression Space):
   • یک سکوی کوچک یا یک فضای انعطاف‌پذیر که بتواند به یک صحنه تئاتر، یک فروشگاه خیالی یا یک استودیوی تلویزیونی تبدیل شود. وجود آینه و جعبه‌ای از لباس‌های نمایش، بازی‌های نمادین را تشویق می‌کند.
6. ارتباط یکپارچه با فضای باز (Seamless Indoor-Outdoor Connection):
   • مرز بین داخل و خارج باید تا حد امکان محو شود. استفاده از درهای شیشه‌ای بزرگ و تاشو که در هوای خوب کاملاً باز می‌شوند، به گسترش فضای بازی به بیرون کمک می‌کند.
7. محوطه بازی خلاق (Creative Playground):
   • به جای تجهیزات پلاستیکی استاندارد، باید بر “منظر بازی” (Playscape) تمرکز کرد. این شامل تپه‌های کوچک، تونل‌ها، مسیرهای آبی، گودال ماسه، آشپزخانه گِلی (Mud Kitchen) و انباری پر از “قطعات رها” (Loose Parts) است.

در نهایت، طراحی خانه کودک با رویکرد ارتقا خلاقیت، طراحی یک بوم سه‌بعدی است. این فضا نباید به کودکان بگوید “چگونه” بازی کنند، بلکه باید از آن‌ها بپرسد “چگونه می‌خواهی بازی کنی؟” و ابزارها و امکانات لازم برای تحقق بی‌نهایت پاسخ را در اختیارشان قرار دهد.