پاورپوینت معماری سازه های فضایی

پاورپوینت معماری سازه های فضایی که بیشتر به عنوان سازه فضا کار نام برده می شود در 17 اسلاید اماده شده است. به سازه اي كه اصولا حالت و رفتار سه بعدي داشته باشد، به طوري كه به هيچ ترتيبي نتوان رفتار كلي آن را با استفاده از يك يا چند مجموعه مستقل دوبعدي تقريب زد سازه فضاكار ناميده مي شود. که با این تعریف و توضیح بیشتر موارد همچون قوس ها و یا سازه ها به عنوان سازه فضا کار نام برده می شوند اما در اينجا منظور سازه هاي سه بعدي خاص هستند كه معمولا داراي اعضاي مستقيم با اتصالات صلب يا مفصلي مي باشند و بیشتر در قسمت های مخصوص استفاده می شوند.

پاورپوینت معماری سازه های فضایی

• تعريف و تاريخچه سازه هاي فضاكار
•  انواع سازه هاي فضاكار
• امتيازات سازه هاي فضاكار
• سيستم هاي فضاكار
• ویژگی های سازه های فضا کار

پاورپوینت معماری انواع شهرسازی

پاورپوینت معماری سازه های فضایی

شبكه هاي چيلك: به شبكه اي كه در يك جهت داراي انحنا باشد چليك مي گويند. بيشتر براي پوشش سطوح مستطيلي دالان مانند استفاده شده و بعضا فاقد ستون مي باشند و روي لبه هاي چليك كه به تكيه گاه متصل است قرار مي گيرند. چليك ها داراي محور مي باشند. امروزه در سراسر دنيا سازه هاي فضاكار به سرعت در حال پذيرش و مقبوليت در بين طراحان و مهندسين سازه مي باشند، اين امر را نمي توان فقط مرهون جذابيت و زيبايي بيشتر اين سازه ها دانست، بلكه دلايل متعددي كه در ذيل به پاره اي از آنها اشاره مي شود در گسترش محبوبيت اين سازه ها موثر بوده است.

پاورپوینت معماری سازه های فضایی

سازه‌های فضاکار (Space Frames)، سیستم‌های سازه‌ای سه‌بعدی و بسیار کارآمدی هستند که از اتصال اعضای خرپایی مستقیم در یک الگوی هندسی تکرارشونده تشکیل شده‌اند. این سازه‌ها، که اوج شکوفایی آن‌ها در میانه قرن بیستم و با کارهای پیشگامانی چون باکمینستر فولر (Buckminster Fuller) و کنراد واکسمن (Konrad Wachsmann) رقم خورد، یک جهش پارادایمی در تفکر سازه‌ای بودند. مبنای نظری آن‌ها فراتر از یک راه‌حل مهندسی صرف برای پوشش دهانه‌های بزرگ است؛ این سازه‌ها تجسم فلسفه‌ای هستند که بر سبکی، کارایی، پیش‌ساختگی و یکپارچگی فرم و سازه استوار است.

۱. اصل بنیادین: عملکرد سه‌بعدی و توزیع بار

برخلاف سیستم‌های سازه‌ای سنتی (مانند تیر و ستون یا خرپاهای صفحه‌ای) که بارها را در یک یا دو بعد منتقل می‌کنند، ذات و مزیت اصلی یک سازه فضاکار در عملکرد سه‌بعدی (Three-Dimensional Action) آن نهفته است.

• فلسفه سازه‌ای: در یک سازه فضاکار، هیچ عضو واحدی به تنهایی بار بحرانی را تحمل نمی‌کند. هنگامی که یک بار نقطه‌ای به یکی از گره‌ها (Nodes) وارد می‌شود، این نیرو از طریق اعضای متصل به آن گره، در تمام جهات و در سراسر شبکه توزیع می‌شود. این بدان معناست که کل سازه به صورت یکپارچه در باربری مشارکت می‌کند. این رفتار، که مشابه پوسته تخم‌مرغ است، باعث می‌شود سازه از سختی و مقاومت فوق‌العاده بالایی نسبت به وزن خود برخوردار باشد.
• پیامدهای معماری: این کارایی سازه‌ای به معماران اجازه می‌دهد تا دهانه‌های بسیار بزرگ را بدون نیاز به ستون‌های میانی پوشش دهند. این ویژگی، سازه‌های فضاکار را برای کاربری‌هایی که نیازمند فضاهای داخلی وسیع و بدون مانع هستند (مانند سالن‌های نمایشگاهی، فرودگاه‌ها، استادیوم‌های ورزشی و آشیانه‌های هواپیما) ایده‌آل می‌سازد.

۲. هندسه به مثابه مولد فرم و کارایی (Geometry as Generator)

سازه‌های فضاکار به شدت به هندسه‌های منظم و تکرارشونده وابسته‌اند. این هندسه، صرفاً یک انتخاب زیبایی‌شناسانه نیست، بلکه اساس کارایی سازه‌ای و قابلیت ساخت آن است.

• مبانی هندسی: اکثر شبکه‌های فضاکار بر اساس چندوجهی‌های منظم، به ویژه چهاروجهی (Tetrahedron) و هشت‌وجهی (Octahedron)، شکل می‌گیرند. چهاروجهی، پایدارترین شکل سه‌بعدی در طبیعت است و ترکیب این اشکال با یکدیگر، یک شبکه خرپایی صلب و پایدار را ایجاد می‌کند. این الگوهای تکرارشونده، که به آن‌ها “مدول” (Module) گفته می‌شود، به صورت افقی و عمودی گسترش یافته و کل سازه را تشکیل می‌دهند.
• گنبد ژئودزیک (Geodesic Dome): این فرم که توسط باکمینستر فولر به شهرت رسید، نمونه‌ای برجسته از کاربرد هندسه در سازه‌های فضاکار است. گنبد ژئودزیک، یک پوسته کروی است که از شبکه‌ای از مثلث‌ها تشکیل شده است. این ساختار با توزیع تنش‌ها در سراسر سطح خود، بهینه‌ترین سازه برای محصور کردن بیشترین حجم با کمترین مصالح است. فلسفه فولر در پس این اختراع، “انجام بیشترین کار با کمترین منابع” (Doing more with less) بود که امروزه به عنوان یکی از اصول کلیدی پایداری شناخته می‌شود.

۳. پیش‌ساختگی و مدولاسیون (Prefabrication and Modulation)

یکی از مهم‌ترین مبانی نظری-عملی سازه‌های فضاکار، پتانسیل بالای آن‌ها برای تولید انبوه و پیش‌ساختگی است.

• فلسفه ساخت: از آنجا که یک سازه فضاکار از تعداد زیادی اعضا و گره‌های تکرارشونده و استاندارد تشکیل شده است، می‌توان این قطعات را با دقت بالا در کارخانه تولید و سپس به محل پروژه حمل کرد. این رویکرد چندین مزیت دارد:
  • افزایش کیفیت و دقت: تولید در شرایط کنترل‌شده کارخانه، کیفیت اتصالات و ابعاد قطعات را تضمین می‌کند.
  • افزایش سرعت ساخت: مونتاژ قطعات پیش‌ساخته در محل، بسیار سریع‌تر از روش‌های ساخت‌وساز سنتی است.
  • کاهش هزینه‌ها: تولید انبوه قطعات استاندارد، هزینه تمام شده را کاهش می‌دهد.
• سیستم‌های اتصال (گره‌ها): نوآوری در طراحی گره‌های اتصال، بخش مهمی از تکامل این سازه‌ها بوده است. سیستم‌های مختلفی مانند مرو (Mero) ، یونیسترات (Unistrut) و تریودتیک (Triodetic) توسعه یافته‌اند که هر کدام راه‌حل‌های مهندسی متفاوتی برای اتصال سریع و مطمئن تعداد زیادی عضو در یک نقطه ارائه می‌دهند. این گره‌ها، قلب یک سازه فضاکار هستند و طراحی آن‌ها تأثیر مستقیمی بر زیبایی‌شناسی نهایی سازه دارد.

۴. یکپارچگی سازه، فرم و تزئین (Integration of Structure, Form, and Ornament)

در سازه‌های فضاکار، مرز سنتی بین سازه (عنصر باربر) و تزئین (عنصر الحاقی) از بین می‌رود.

• فلسفه زیبایی‌شناختی: زیبایی این سازه‌ها از منطق درونی و صداقت سازه‌ای آن‌ها ناشی می‌شود. الگوی هندسی تکرارشونده اعضا و گره‌ها، خود به یک عنصر بصری قدرتمند و نوعی “تزئین ساختاری” (Structural Ornament) تبدیل می‌شود. معمار نیازی به پنهان کردن یا پوشاندن سازه ندارد؛ خود سازه به بیان اصلی معماری تبدیل می‌شود.
• شفافیت و سبکی: وزن کم و طبیعت شبکه‌ای این سازه‌ها، به آن‌ها یک ظاهر سبک و شفاف می‌بخشد. این ویژگی به معماران اجازه می‌دهد تا نور طبیعی را از طریق پوشش‌های شفاف (مانند شیشه یا ETFE) به عمق فضا هدایت کنند و حس سبکی و گشودگی را در فضاهای داخلی عظیم ایجاد نمایند. حیاط بزرگ موزه بریتانیا (طراحی شده توسط نورمن فاستر) که با یک سقف فضاکار شیشه‌ای پوشیده شده، نمونه‌ای درخشان از این قابلیت است که چگونه یک سازه می‌تواند همزمان عملکرد پوششی، سازه‌ای و زیبایی‌شناختی را به صورت یکپارچه ارائه دهد.

نتیجه گیری

سازه‌های فضاکار فقط یک تکنیک سازه‌ای نیستند، بلکه یک ایدئولوژی معماری هستند. آن‌ها نماینده دورانی هستند که خوش‌بینی به تکنولوژی، ایمان به منطق ریاضی و هندسه، و تلاش برای رسیدن به حداکثر کارایی با حداقل منابع، محرک اصلی نوآوری در معماری بود. این سازه‌ها با تبدیل کردن شبکه منطقی نیروها به فرم معماری، به یک بیان صادقانه و زیبا از قوانین فیزیک در مقیاس بزرگ دست یافتند.