دانلود پاورپوینت تحلیل هفت سبک معماری اسلامی

پاورپوینت تحلیل هفت سبک معماری اسلامی در 118 اسلاید کامل به برسی سبک های معماری پرداخته است که در فروشگاه معماری نوین پروژه موجود می باشد. شیوه ایرانی از همه ازشمند تر و گسترده تر بوده و در برگیرنده کشورهای میانرودان(عراق)، ایران، افغانستان، پاکستان، جمهوریهای فرارودی (ماوراءالنهر) ازبکستان، تاجیکستان تا هند و اندونزی همچنین کشورهای حاشیه خلیج فارس و همه سرزمینهایی که ایران در گسترش اسلام در آنها پیشگام بوده است میباشد. فروشگاه معماری نوین پروژه تخصصی ترین وب سایت معماری ارائه دهنده پروژه تمامی دروس دانشگاهی و پایان نامه های معماری در ایران می باشد.

فهرست مطالب

• شیوه مصری
• شیوه شامی
• شیوه مغربی
• شیوه ایرانی
• معماری دوره اسلامی
• شیوه خراسانی
• شیوه رازی
• شیوه آذری
• شیوه اصفهانی
• مسجد جامع یزد
• آستانه شاه نعمت الله ولی

پاورپوینت تحلیل هفت سبک معماری اسلامی

متن پاورپوینت تحلیل هفت سبک معماری اسلامی

معماران ایرانی تلاش میکردند ساختمایه مورد نیاز خود را از نزدیکترین جا بدست آورند. در نتیجه هم کار شتاب بیشتری میگرفته است و هم با محیط پیرامون سازگاری بیشتری پیدا میکرده است. و همچنین در هنگام نوسازی همیشه ساختمایه در دسترس بوده است. ساختمایه باید بوم آورد یا ایدری (اینجایی) باشد.

معماری اسلامی در ایران

• مسجد
• مدرسه
• بازار
• خانه
• حمام
• آب انبار

پاورپوینت تحلیل هفت سبک معماری اسلامی

سبک رازی

تغییرات اسلوب معماری روندی تدریجی و آرام دارد، آغاز تغییرات در اسلوب خراسانی و نزدیک شدن آن به سبک رازی از دوره‌ی آل زیار و سامانیان صورت پذیرفته است. سبک رازی دومین سبک معماری پس از اسلام در ایران می‌باشد. که اوج آن در دوره‌ی سلجوقی بوده است.چون اولین بناها در شهر ری (راز) احداث گردیده، به سبک رازی معروف است. از مهمترین تغییرات این سبک حذف فضای شبستانی و ستون‌های آن و احداث ایوان، گنبد با پلان چهار ایوانی می‌باشد.

پاورپوینت تحلیل هفت سبک معماری اسلامی

مسجد جامع یزد

ساختمان اصلی این مسجد در قرن ششم هـ. ق، در زمان حکومت “آل کاکویه” ساخته شد. مسجد جامع کنونی مربوط به دوران حکومت “آل مظفر” در قرن هشتم و نهم هـ. ق است. “سید رکن الدین” پس از احداث بقعه، میدان، آب انبار و ساعت به تعمیر و احیاناً تجدید بنای این مسجد همت گماشت. پس از او، “شرف الدین علی یزدی” کار او را ادامه داد و مناره هایی در طرفین گنبد ساخت. در سال 778 هـ. ق، “عفیف الدین” دالان مسجد را بنا کرد. صفه سمت چپ گنبد توسط “شاه یحیی” ساخته شد.

تحلیل هفت سبک معماری اسلامی

معماری اسلامی، گستره‌ای وسیع و متنوع از شیوه‌های ساخت‌وساز است که در طول بیش از چهارده قرن در جغرافیای پهناوری از اسپانیا تا هند شکل گرفته است. این معماری، علی‌رغم تنوعات منطقه‌ای و فرهنگی، دارای اصول و ویژگی‌های مشترکی است که ریشه در جهان‌بینی اسلامی، مفاهیمی چون توحید، وحدت در کثرت، و توجه به درون‌گرایی و حریم دارد. در ایران، این سیر تکاملی را می‌توان در قالب سبک‌های مختلفی دسته‌بندی کرد که هر یک بازتابی از شرایط سیاسی، اجتماعی و فنی دوران خود هستند. محمدکریم پیرنیا، معمار و پژوهشگر برجسته ایرانی، این سبک‌ها را در شش دسته اصلی طبقه‌بندی کرده است که گاهی با احتساب دوره پیش از اسلام به هفت سبک می‌رسد، اما تمرکز اصلی بر شیوه‌های پس از اسلام است.

۱. سبک خراسانی

این سبک که به “شیوه شبستانی” نیز معروف است، نخستین سبک معماری اسلامی در ایران است که در قرون اولیه هجری (قرن اول تا چهارم) در خراسان بزرگ شکل گرفت. ویژگی اصلی آن، سادگی، پرهیز از تزئینات و استفاده از مصالح بومی مانند خشت و آجر است. پلان مساجد این دوره، پلانی ساده و “عربی” داشت که شامل یک حیاط مرکزی و شبستان‌های ستون‌دار در اطراف آن بود. شبستان اصلی (در سمت قبله) معمولاً عمیق‌تر از سایر شبستان‌ها بود. قوس‌ها در این دوره اغلب به صورت بیضی یا تخم‌مرغی بودند و تزئینات به آجرکاری‌های ساده محدود می‌شد. مسجد جامع فهرج (که ریشه‌های ساسانی دارد اما در این دوره اسلامی شده) و مسجد تاریخانه دامغان از برجسته‌ترین نمونه‌های این سبک هستند که استحکام و اصالت را بر تجمل ترجیح می‌دهند.

۲. سبک رازی

این سبک که در دوران حکومت‌های آل بویه، سلجوقیان و خوارزمشاهیان (قرن چهارم تا هفتم) رواج یافت، به عنوان یکی از باشکوه‌ترین دوره‌های معماری ایران شناخته می‌شود. در این دوره، تحولات مهمی در پلان مساجد رخ داد و پلان “چهار ایوانی” به عنوان یک الگوی کلاسیک ایرانی تثبیت شد. این پلان که ریشه در معماری کاخ‌های ساسانی داشت، با ساخت یک گنبدخانه بزرگ در پشت ایوان قبله، به اوج شکوه خود رسید. استفاده از آجرهای مرغوب با تزئینات پیچیده (آجرکاری)، گچ‌بری‌های غنی و ظهور کاشی‌کاری‌های اولیه (کاشی‌های فیروزه‌ای) از ویژگی‌های این سبک است. گنبدها در این دوره به صورت دوپوسته (پیوسته و گسسته) ساخته می‌شدند که هم ایستایی بنا را تامین می‌کرد و هم نمای بیرونی باشکوهی ایجاد می‌نمود. مسجد جامع اصفهان (بخش سلجوقی)، گنبد قابوس و رباط شرف نمونه‌های شاخص این سبک هستند.

۳. سبک آذری

این سبک پس از حمله مغول و در دوران حکومت ایلخانان، تیموریان و ترکمانان (قرن هفتم تا دهم) در منطقه آذربایجان شکل گرفت و سپس در سراسر ایران گسترش یافت. ویژگی اصلی سبک آذری، گرایش به مقیاس‌های عظیم، ساخت بناهای مرتفع و تاکید بر عمودگرایی است. ایوان‌ها بلندتر و باریک‌تر شدند و گنبدها فرمی نوک‌تیزتر به خود گرفتند. تزئینات در این دوره به اوج کمال خود رسید و استفاده از کاشی‌کاری‌های معرق و هفت‌رنگ، مقرنس‌کاری‌های پیچیده و گچ‌بری‌های رنگی رواج یافت. توجه به جزئیات و تناسبات دقیق هندسی از دیگر مشخصات این سبک است. گنبد سلطانیه، مسجد جامع یزد و مسجد گوهرشاد مشهد از شاهکارهای این دوره به شمار می‌روند.

۴. سبک اصفهانی

این سبک، آخرین سبک کلاسیک معماری ایرانی است که در دوران صفویه، افشاریه، زندیه و قاجاریه (قرن دهم تا سیزدهم) به اوج خود رسید. نام این سبک برگرفته از پایتخت صفویان، اصفهان، است. ویژگی بارز این شیوه، سادگی در پلان‌ها و استفاده از اشکال هندسی ساده مانند مربع و مستطیل است. در مقابل، تزئینات به غایت خود رسید و کاشی‌کاری‌های هفت‌رنگ با نقوش گیاهی و اسلیمی زیبا، سطوح وسیعی از بناها را پوشاند. استفاده از رنگ آبی فیروزه‌ای و لاجوردی به صورت غالب، مشخصه بصری این دوره است. تاکید بر ایجاد فضاهای شهری یکپارچه و طراحی مجموعه‌هایی مانند میدان نقش جهان که عناصر مختلف (مسجد، بازار، کاخ و مدرسه) را در کنار هم قرار می‌داد، از نوآوری‌های این دوره بود. مسجد امام (شاه) و مسجد شیخ لطف‌الله در اصفهان، نمادهای بی‌بدیل این سبک هستند.

سه سبک دیگر که گاهی در تحلیل‌ها به آن‌ها اشاره می‌شود، عبارتند از سبک پارسی (معماری هخامنشی)، سبک پارتی (معماری اشکانی و ساسانی) که به عنوان ریشه‌های معماری ایرانی-اسلامی شناخته می‌شوند و معماری دوره معاصر که تحت تاثیر معماری مدرن غرب و تلاش برای تلفیق آن با الگوهای سنتی شکل گرفته است. این سیر تکاملی نشان می‌دهد که معماری اسلامی در ایران، هویتی پویا و زنده داشته که همواره در حال انطباق با نیازهای زمانه و در عین حال، وفادار به اصول بنیادین خود بوده است.