پاورپوینت معماری شهرسازی

پاورپوینت معماری شهرسازی دارای 43 اسلاید کامل می باشد. بخش اجرا شده شهر خطي 2/5 كيلومتر طول دارد كه با دو انشعاب شعاعي به مركز شهر مادريد متصل مي شود شبكه خيابان ها درجه بندي شده است: خيابان اصلي 40 متر عرض دارد و خيابان هاي كناري 20 متر و خيابان هاي عقبي به عرض 10 متر هستند. فقدان تقسيم بندي و تفكيك عملكرد ها در بخش ساختماني شهر مشهود است زيرا توجه سوريان به مسائل ترافيك شهري بسيار بيش از توجهي بود كه به ساير مشكلات مربوط به ساخت شهر ها مبذول مي داشت.

فهرست مطالب

• شهر خطی
• باغشهر
• شهرصنعتی
• شهر درخشان

پاورپوینت معماری شهرسازی

پاورپوینت معماری شهرسازی

دومین باغشهر که برای جمعیتی معادل 40000 نفرساخته شده بود در 21مایلی شمال لندن واقع گردیده شده است. و از لچ ورث به پایتخت نزدیکتر است . ارتباط آن با لندن به طریق بهتری است زیرا یک خط مستقیم راه آهن و همچنین یک بزرگراه که در قسمت غربی از کنار شهر عبور می کند این ارتباط را تامین می کند و به همین دلیل است که ولوین به عنوان نخستین شهرک اقماری لندن شناخته شده است.

نمونه یک شهر معاصر

مركز شهر از مجموعه اي است 24 برج كه هر يك 60 طبقه دارند تشكيل شده است و داراي نقشه سليبي شكل با بازوهاي 175 متري است. اين بناها فضاهاي كافي و مناسب را در بر دارد. بناهاي عمومي اصلي در قسمت غربي بخش تجاري شهر استقرار يافته اند .مركز شهر با محلات مسكوني شامل ساختمان هاي با نقشه دندانه اي و نيز ساختمان هاي با نقشه بسته احاطه شده است. در شرق بخش تجاري منطقه صنعتي قرار گرفته است. به گونه اي مجزا از مركز به همراه كمربندي سبز  متشكل از جنگل ها و املاك مزروعي به وسعت چند كيلومتر كه جهت توسعه اينده شهر پيش بيني شده است باغ شهر ها اغاز مي گردند.

پاورپوینت معماری شهرسازی

پاورپوینت معماری شهرسازی

معماری و شهرسازی، دو حوزه به هم پیوسته و جدایی‌ناپذیر هستند که به شکل‌دهی محیط زندگی انسان در مقیاس‌های مختلف می‌پردازند. معماری با “بنا” و فضای داخلی آن سروکار دارد، در حالی که شهرسازی با “فضای بین بناها” و سازماندهی کلان شهر. با این حال، رابطه این دو، یک رابطه ساده از جزء به کل نیست، بلکه یک رابطه دیالکتیکی و دوسویه است: معماری بر شهر تأثیر می‌گذارد و شهر، معماری را شکل می‌دهد. مبانی نظری درک این رابطه، بر این اصل استوار است که هیچ ساختمانی یک جزیره منزوی نیست و کیفیت هر اثر معماری، به شدت به نحوه ارتباط آن با بستر شهری‌اش وابسته است.

۱. پارادایم مدرنیستی: جدایی معماری از شهرسازی

در اوایل قرن بیستم، جنبش مدرن با نگاهی انتقادی به شهرهای سنتی و متراکم، به دنبال خلق یک نظم نوین بود. این نظم، متأسفانه منجر به یک گسست نظری و عملی بین معماری و شهرسازی شد.

• فلسفه “منشور آتن”: شهرسازان مدرنیست مانند لوکوربوزیه، شهر را به مناطق عملکردی مجزا (مسکونی، کار، تفریح) تقسیم کردند. در این دیدگاه، ساختمان‌ها به اشیاء مجسمه‌گونه‌ای (Objects) تبدیل شدند که در یک فضای سبز بی‌کران و خنثی قرار گرفته‌اند (مدل “برج در پارک”). خیابان سنتی، که محل تلاقی معماری و زندگی شهری بود، حذف و جای خود را به بزرگراه‌هایی برای حرکت سریع اتومبیل داد.
• پیامدها: این جدایی، منجر به خلق فضاهای شهری بی‌هویت، ناامن و فاقد مقیاس انسانی شد. معماری، از مسئولیت خود در قبال شکل‌دهی به فضای عمومی شانه خالی کرد و به طراحی اشیاء منزوی و خودارجاع محدود شد. ساختمان‌ها دیگر “دیواره” خیابان یا میدان را نمی‌ساختند، بلکه در عقب‌نشینی‌های عمیق و در میان پارکینگ‌ها قرار می‌گرفتند.

۲. بازگشت به شهر: پارادایم زمینه گرایی (Contextualism)

در نیمه دوم قرن بیستم، در واکنش به شکست‌های شهرسازی مدرنیستی، نظریه‌پردازانی چون کالین رو (Colin Rowe) و آلدو روسی (Aldo Rossi)، بر اهمیت بازگشت به شهر سنتی و درک معماری در بستر شهری‌اش تأکید کردند.

• نظریه “کلاژ سیتی” (Collage City): کالین رو استدلال کرد که شهرها نه به عنوان یک کل یکپارچه و از پیش طراحی‌شده، بلکه به صورت تکه‌تکه و لایه‌لایه (مانند یک کلاژ) در طول تاریخ شکل می‌گیرند. در این دیدگاه، وظیفه معمار، نه تحمیل یک ایده انتزاعی، بلکه درک “قطعه” شهری موجود و افزودن یک لایه جدید است که با لایه‌های قبلی وارد “گفتگو” شود.
• نظریه “تیپولوژی” (Typology) آلدو روسی: روسی معتقد بود که شهر دارای یک “حافظه جمعی” است که در “گونه‌ها” یا “تیپ‌های” ساختمانی پایدار (مانند خانه حیاط‌دار، ساختمان پاساژدار) تجلی می‌یابد. وظیفه معمار، نه اختراع فرم‌های کاملاً جدید، بلکه بازتفسیر مدرن این گونه‌های تاریخی است که با ساختار شهر و فرهنگ ساکنان آن عجین شده‌اند.

۳. مبانی نظری رابطه معماری و فضای عمومی

در تفکر معاصر، کیفیت فضای شهری به طور مستقیم به کیفیت معماری که آن را تعریف می‌کند، وابسته است.

• اصل “دیواره فعال” (Active Edge): نظریه‌پردازان انسان‌گرا مانند یان گل (Jan Gehl) نشان داده‌اند که فضاهای عمومی موفق، دارای لبه‌ها یا دیواره‌های فعال و نفوذپذیر هستند. معماری که یک “دیوار کور” و بی‌روح به خیابان ارائه می‌دهد، زندگی را از فضای عمومی پس می‌زند. در مقابل، معماری که در طبقه همکف خود دارای کاربری‌های عمومی (فروشگاه، کافه)، ورودی‌های متعدد و نماهای شفاف است، یک “لبه نرم” (Soft Edge) ایجاد می‌کند که تعامل بین داخل و خارج را تشویق کرده و به خیابان، سرزندگی و امنیت می‌بخشد.
• “اتاق شهری” (The Urban Room): این مفهوم، فضای عمومی (مانند یک میدان یا یک خیابان پیاده‌مدار) را به مثابه یک “اتاق بدون سقف” می‌بیند. همانطور که دیوارهای یک اتاق، فضا را محصور و تعریف می‌کنند، نماهای ساختمان‌های اطراف نیز “دیوارهای” این اتاق شهری هستند. کیفیت این فضا (مقیاس، تناسبات، مصالح، حس محصوریت) مستقیماً به کیفیت معماری این نماها بستگی دارد. میدان نقش جهان اصفهان یک نمونه کامل از خلق یک اتاق شهری باشکوه از طریق معماری یکپارچه است.

۴. مقیاس‌های تأثیرگذاری معماری بر شهرسازی

رابطه معماری و شهرسازی در سه مقیاس اصلی قابل تحلیل است:

• مقیاس ساختمان (The Building Scale): چگونه یک ساختمان به بستر بی‌واسطه خود پاسخ می‌دهد؟ خط آسمان، خط بدنه ساختمان، مصالح، عقب‌نشینی و نحوه قرارگیری ورودی، همگی تصمیمات معمارانه‌ای هستند که بر کیفیت خیابان و فضای شهری تأثیر مستقیم دارند.
• مقیاس بلوک شهری (The Urban Block Scale): چگونه مجموعه‌ای از ساختمان‌ها یک بلوک شهری را شکل می‌دهند؟ آیا بلوک دارای حیاط داخلی عمومی است؟ آیا مسیرهای پیاده از داخل آن عبور می‌کنند؟ تیپولوژی بلوک شهری (مانند بلوک‌های باز مدرنیستی یا بلوک‌های بسته سنتی) تأثیر عمیقی بر الگوی فضاهای باز و بسته در شهر دارد.
• مقیاس کلان (The Macro Scale): چگونه ساختمان‌های شاخص و یادمانی (Landmarks) به سازماندهی ساختار کلان شهر کمک می‌کنند؟ بناهایی مانند برج ایفل در پاریس یا یک مسجد جامع در یک شهر اسلامی، به عنوان نقاط کانونی عمل کرده و به شهروندان در جهت‌یابی و درک ساختار ذهنی شهر کمک می‌کنند.

در نتیجه، معماری و شهرسازی دو روی یک سکه‌اند. یک پروژه معماری موفق، پروژه‌ای است که از مرزهای سایت خود فراتر رفته و به تأثیری که بر فضای عمومی، خیابان، محله و کل شهر می‌گذارد، می‌اندیشد. به همین ترتیب، یک طرح شهرسازی موفق، طرحی است که چارچوبی را فراهم می‌کند که در آن، معماری باکیفیت بتواند شکوفا شود. آموزش و حرفه معماری و شهرسازی باید همواره بر این رابطه دیالکتیکی تأکید کرده و طراحانی را تربیت کند که توانایی تفکر همزمان در مقیاس دستگیره در و مقیاس کلان‌شهر را داشته باشند.