رساله معماری ترمینال مسافربری شامل 5 فصل به صورت فایل word در فروشگاه معماری نوین پروژه موجود می باشد. در رساله موجود مواردی همچون تعریف ترمینال، هدف های طراحی، نمونه های موردی، برنامه فیزیکی و استانداردها و در اخر برسی پروژه و مدارک موجود ان را مورد برسی قرار داده است.
به دست آوردن کوچکترین مطلب در هر زمینه ای نیاز به صرف وقت و هزینه زیادی است که از عهده اغلب دانش پژوهان و دانشجویان خارج است بنا به همین دلیل فروشگاه معماری نوین پروژه رساله تمامی پایان نامه مربوط به معماری را برای شما اماده و محیا کرده است که از انها میتوان به عنوان بیس کار و یا ارائه در روز دفاع استفاده کرد.
سرفصل های رساله
- فصل اول: تعريف ترمينال
- فصل دوم: اطلاعات پایه
- فصل سوم: استاندارد ها
- فصل چهارم: برنامه ریزی فیزیکی
- فصل پنجم: شرایط اقلیمی
تعریف ترمینال
ترمينال به شكل امروزي مكاني است كه در شهرها كه عمليات حمل و انتقال مسافررا از يك شهر به شهر ديگر ممكن مي‌سازد. مسلم است كه شكل امروزي ترمينال در طي گذشت زمان‌هاي طولاني و نيازهاي روز جامعه شكل گرفته است. چنانچه در مدت زمان نه چندان طولاني انتقال مسافرين توسط كجاوه و سفرهاي بياباني دسته‌جمعي انجام مي‌گرفت. اهميت بخشيدن به مسأله امنيت سفر ـ مسأله زمان وامنيت تردد و عبور و مرور كم‌كم به شكل‌گيري مسأله‌اي به نام ترمينال منجر شد كه براي شناخت بهتر اين موضوع به تاريخچه استفاده از اتوبوس و حمل و نقل مسافر در كشور را مورد بررسي قرار مي‌دهيم.
فهرست مطالب
- تعريف ترمينال
فصل اول
- تاريخچه استفاده از اتوبوس
- حمل و نقل مسافر در كشور
- ضرورت طرح
- اهداف طرح
فصل دوم
بخش اول: سيستم حمل و نقل
- سازه‌هاي زيربنايي
- ناوگان حمل و نقل
- سيستم‌هاي قابل استفاده در ترمينال‌هاي بين شهري
- بررسي ويژگي‌هاي ترمينال‌هاي مسافربري
- بررسي نمونه‌هاي مشابه
- سيستم‌هاي قابل استفاده در ترمينال‌هاي بين شهري
- بررسي ويژگي‌هاي ترمينال‌هاي بين شهري
- نتيجه گيري
بخش دوم: بررسي چند نمونه از پايانه‌هاي موجود
- پايانه در ايران
- ترمينال جنوب تهران
- طرح ترمينال اردبيل
- ترمينال غرب تهران
- ترمينال كاوه اصفهان
- ترمينال موقت شرق تهران
- ترمينال اتوبوسراني شهر نيويورك
- ساختمان ترمينال
- ترمينال مسافربري در مراكش
- نتايج استنتاجي
فصل سوم
- استانداردهاي فرد پياده
- استانداردهاي چرخ‌دستي حمل بار
- استاندارد اتوبوسهاي برون‌شهري و درون‌شهري
- استاندارد های فضاي پاركينگ
فصل چهارم
- ابعاد فضا های مورد نیاز
فصل پنجم
- شرایط اقلیمی
- آب و هوا
- باد
- رطوبت
- تابش
- باران
- و …
رساله معماری ترمینال مسافربری
طراحی ترمینال مسافربری، خواه اتوبوس، قطار یا هواپیما، به معنای معماری “حرکت” و “گذار” است. این بنا دروازه ورود و خروج به یک شهر است و اولین و آخرین تصویری است که در ذهن مسافران ثبت می‌شود. بنابراین، ترمینال نه‌تنها باید یک ماشین کارآمد برای جابجایی انبوهی از انسان‌ها و بارها باشد، بلکه باید نماینده هویت، فرهنگ و سطح پیشرفت آن شهر نیز باشد. معماری ترمینال با دوگانگی جالبی روبروست: از یک سو باید حس هیجان، سفر و پویایی را القا کند و از سوی دیگر باید فضایی آرام، خوانا و بدون استرس برای مسافرانی که ممکن است خسته یا نگران باشند، فراهم آورد. هدف اصلی، خلق یک تجربه سفر روان، امن و خاطره‌انگیز از لحظه ورود به ترمینال تا لحظه سوار شدن به وسیله نقلیه است.
فلسفه طراحی: وضوح، کارایی و تجربه انسانی
فلسفه بنیادین در طراحی یک ترمینال مدرن بر سه اصل استوار است:
- وضوح و خوانایی (Clarity & Legibility): بزرگ‌ترین دشمن یک مسافر، سردرگمی است. معماری باید به مسیریابی غریزی و آسان کمک کند. این امر از طریق یک سازماندهی فضایی منطقی، ایجاد خطوط دید مستقیم به نقاط کلیدی (مانند گیت‌های خروج یا بخش تحویل بار)، استفاده هوشمندانه از نور طبیعی برای هدایت حرکت، و طراحی یک سیستم اطلاع‌رسانی (Signage) یکپارچه و واضح محقق می‌شود. مسافر باید بدون نیاز به پرسش‌های مکرر، بتواند مسیر خود را از ورودی تا سکوی حرکت پیدا کند.
- کارایی و سرعت (Efficiency & Speed): زمان در سفر اهمیت دارد. فرآیندهای اصلی مانند خرید بلیط، تحویل بار و بازرسی‌های امنیتی باید بهینه‌سازی شوند تا صف‌ها به حداقل برسند. تفکیک کامل مسیرهای مسافران ورودی و خروجی، و همچنین جداسازی مسیرهای پیاده از وسایل نقلیه، برای جلوگیری از تداخل و افزایش سرعت، حیاتی است.
- تجربه انسانی (Human Experience): یک ترمینال نباید فضایی سرد و صنعتی باشد. مسافران اغلب زمان زیادی را در حالت انتظار سپری می‌کنند. معماری باید با ایجاد فضاهای انتظار راحت و متنوع، ارائه خدمات رفاهی باکیفیت (رستوران‌ها، فروشگاه‌ها، فضاهای استراحت)، و توجه به جزئیات انسانی، این زمان انتظار را به تجربه‌ای لذت‌بخش‌تر تبدیل کند. استفاده از نور طبیعی فراوان، دید به فضای سبز یا باند فرودگاه، و به‌کارگیری آثار هنری می‌تواند به کاهش استرس و ارتقای کیفیت فضا کمک کند.
سازماندهی فضایی و سیرکولاسیون
ساختار یک ترمینال معمولاً به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود: Landside و Airside (یا Platformside در ترمینال‌های ریلی و اتوبوسی).
- Landside (بخش زمینی): این بخش قبل از گیت‌های امنیتی قرار دارد و برای عموم مردم قابل دسترس است. شامل سالن ورودی اصلی، باجه‌های فروش بلیط، بخش تحویل بار، رستوران‌ها و فروشگاه‌ها می‌شود. این فضا باید بزرگ، روشن و دعوت‌کننده باشد.
- Airside (بخش هوایی/سکویی): این بخش پس از کنترل‌های امنیتی قرار دارد و تنها مسافران به آن دسترسی دارند. شامل سالن انتظار اصلی، گیت‌های خروج، فروشگاه‌های معاف از مالیات (Duty-Free) و رستوران‌های متنوع است. کیفیت فضاهای انتظار در این بخش اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد.
عناصر کلیدی معماری ترمینال
- سقف: سقف در ترمینال‌ها اغلب مهم‌ترین و شاخص‌ترین عنصر معماری است. سقف‌های با دهانه‌های بزرگ، که فضایی وسیع و بدون ستون ایجاد می‌کنند، نمادی از پرواز، حرکت و تکنولوژی هستند. طراحی سقف همچنین فرصتی برای ورود نور طبیعی کنترل‌شده از طریق نورگیرها و ایجاد یک فرم به یاد ماندنی در خط آسمان شهر است.
- نما (Facade): نمای ترمینال، به‌ویژه در سمت ورودی، باید شفاف و پذیرا باشد. استفاده گسترده از شیشه به مسافران اجازه می‌دهد تا از بیرون، فعالیت‌های داخل را ببینند و حس ارتباط با محیط را داشته باشند. همچنین، این شفافیت به ورود حداکثری نور طبیعی کمک می‌کند.
- سیستم سازه: با توجه به نیاز به فضاهای باز و وسیع، سیستم سازه در ترمینال‌ها یک چالش مهندسی و یک عنصر بیانی قدرتمند است. استفاده از سازه‌های اکسپوز (نمایان) مانند خرپاها یا سازه‌های فضاکار، می‌تواند به زیبایی و هویت معماری بنا بیفزاید.
- ارتباط با حمل و نقل شهری: یک ترمینال کارآمد باید به شکلی یکپارچه به سایر شیوه‌های حمل و نقل شهری (مترو، اتوبوس، تاکسی) متصل باشد تا مسافران بتوانند به راحتی خود را به ترمینال رسانده یا از آن خارج شوند.
در نهایت، ترمینال مسافربری یک زیرساخت حیاتی و در عین حال یک بنای عمومی مهم است. معماری آن باید تعادلی ظریف میان عملکردگرایی محض و خلق فضایی انسانی و نمادین برقرار کند؛ بنایی که نه‌تنها به شهر خدمت می‌کند، بلکه به آن افتخار نیز می‌بخشد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.