پاورپوینت شهرها و شهركهاي جديد یکی از موضوعات درسی در دانشگاه می باشد که در 200 اسلاید تهیه و تدوین شده است که در وب سایت معماری نوین پروژه موجود می باشد. هدف از این درس نماياندن اهداف مختلف احداث شهرهاي جديد در طول تاريخ شهرنشيني انسان، در نقاط مختلف دنيا، تجزيه و تحليل نظريه هاي مختلف شهرهاي جديد و مقايسه آنها، بررسي وضعيت شهرهاي جديد در ايران می باشد. فروشگاه معماری نوین پروژه تخصصی ترین وب سایت معماری ارائه دهنده پروژه معماری تمامی دروس دانشگاهی و پایان نامه های معماری در ایران می باشد.
فهرست مطالب
- پيدايش و سير تحول شهرهاي جديد با بيان تعاريف و مفاهيم آن
- سابقه شهرهاي جديد و نظريه هاي آن
- طبقه بندي شهرهاي جديد
- تجربه كشورها و نظام هاي مختلف در احداث شهرهاي جديد
- مطالعه وضعيت نظام شهري و شهرهاي جديد ايران
پاورپوینت شهرها و شهركهاي جديد
متن پاورپوینت شهرها و شهركهاي جديد
تحولات اقتصادي – اجتماعي قرون هيجدهم و نوزدهم ، كلانشهرها ، شهر – ناحيه ها و مجتمع هاي عظيم را به وجود آورد. در اين زمان با گسترش شاهراهها، اختراع ها، تمركز صنايع، مهاجرت هاي روستايي، تراكم جمعيت و آلودگي، دگرگوني هاي اساسي در ساختار و بافت شهرها به وجود آمد، بدين ترتيب نظمي كه در دوره هاي پيش حاكم بود از بين رفت و عملكرد شهر دگرگون و انقلاب صنعتي بر شهر مسلط شد.
شهرهاي جديد مستقل
شهرهاي جديد مستقل، اجتماع هاي برنامه ريزي شده اي هستند كه با اهداف بهره برداري از منابع طبيعي، انتقال مزاياي قطب رشد به نواحي عقب مانده، صنعتي كردن مناطق مستعد، تقويت نواحي صنعتي و تغيير ساخت سياسي و خدماتي نواحي و كل كشور ايجاد مي شوند؛ زيرا هدف از ايجاد شهرهاي جديد مستقل در اصل ناشي از «سياست تمركز زدايي» ملي و ناحيه اي و تعادل بخشي به نواحي مختلف كشور است.
پاورپوینت شهرها و شهركهاي جديد
كشورهاي اروپايي
نظريه شهرهاي جديد كه بر اساس نظريه باغشهر به وجود آمده، از كشور انگلستان شروع شده است. احداث شهرهاي جديد در انگلستان بر طبق دو طرح ابركرامبي و كميسيون ريت انجام شده است. بدين ترتيب تا سال 1950 در بريتانيا، 14 شهر جديد ساخته شد كه در 8 شهر در اطراف لندن براي اسكان و اشتغال ناحيه شهري لندن بود. اين تعداد در سال 1971 به 29 شهر و در سال 1973 به 33 شهر رسيد.
پاورپوینت شهرها و شهركهاي جديد
برنامه ريزي شهرهاي جديد
طراحي و ايجاد شهرهاي جديد در كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه بيشتر براي سياست اسكان و جذب سرريزهاي جمعيتي كه مشكلات شهرنشيني را سبب مي شود، اجرا مي گردد. مهمترين مشكلات شهرنشيني جهان سوم عبارتند از: 1)رشد بالاي جمعيت؛ 2) رشد بالاي شهرنشيني؛ 3) هجوم جمعيت به شهر اول و مادر شهرهاي ناحيه اي؛ 4) عدم تعادل و توازن ميان رشد جمعيت با رشد اشتغال؛ وجود بيكاري بالا و حاشيه نشيني؛ 5) كمبود مسكن و ساير خدمات رفاهي و زير ساختهاي اصلي؛ 6) تمركز شديد جمعيت و اسكان در شهرهاي بزرگ.
دانلود پاورپوینت شهرها و شهرک‌های جدید
ایجاد شهرها و شهرک‌های جدید، یکی از مهم‌ترین و گسترده‌ترین استراتژی‌های مداخله در فضا در دوران معاصر است. این پدیده که با هدف پاسخگویی به چالش‌هایی چون رشد سریع جمعیت، سرریز جمعیت کلان‌شهرها، تمرکززدایی از پایتخت، و اسکان کارکنان صنایع بزرگ شکل گرفت، تلاشی برای خلق جوامع برنامه‌ریزی‌شده از صفر است. تاریخ این شهرها، از “باغ‌شهرها”ی آرمان‌گرایانه ابنزر هاوارد تا شهرهای جدید مدرنیستی و تجربه‌های متاخر در ایران، داستانی پر از موفقیت‌ها و شکست‌هاست که درس‌های ارزشمندی را برای آینده شهرسازی در بر دارد.
مبانی نظری پروژه: از باغشهر تا نوشهرگرایی
سیر تحول نظری در پس ایده شهرهای جدید، بازتابی از تغییر پارادایم‌ها در شهرسازی است.
- جنبش باغشهر (Garden City Movement): در اواخر قرن نوزدهم، ابنزر هاوارد در واکنش به شرایط وخیم شهرهای صنعتی انگلستان، ایده “باغشهر” را مطرح کرد. این یک آرمان‌شهر اجتماعی بود که به دنبال تلفیق بهترین ویژگی‌های شهر (فرصت‌های شغلی و اجتماعی) و روستا (طبیعت و هوای پاک) بود.
- اصول کلیدی: شهری با جمعیت محدود (حدود ۳۲ هزار نفر)، مالکیت عمومی زمین، احاطه شده توسط یک کمربند سبز دائمی (برای کشاورزی و تفریح)، و دارای ساختار شعاعی-حلقوی با ترکیبی از کاربری‌های مسکونی، تجاری و صنعتی.
- شهرسازی مدرنیستی (منشور آتن): در دهه‌های میانی قرن بیستم، تحت تأثیر افکار لوکوربوزیه، ایده شهرهای جدید با اصول مدرنیسم گره خورد.
- اصول کلیدی: تفکیک کامل کاربری‌ها (Zoning)، ساخت بلوک‌های بلندمرتبه در فضای سبز، اولویت دادن به حرکت سواره و بزرگراه‌ها، و طراحی بر اساس یک شبکه شطرنجی و انتزاعی. برازیلیا (پایتخت برزیل) و چندی‌گر (در هند)، نمونه‌های برجسته این رویکرد هستند.
- نقد و رویکردهای معاصر (نوشهرگرایی): شکست‌های شهرهای مدرنیستی (مانند بی‌روحی فضاها، وابستگی به خودرو، و فقدان سرزندگی اجتماعی) منجر به ظهور رویکردهای جدیدی شد که به دنبال بازگشت به اصول شهرهای سنتی بودند.
- اصول کلیدی: تأکید بر قابلیت پیاده‌روی، ترکیب کاربری‌ها، ایجاد مراکز محله پویا، طراحی بر اساس مقیاس انسانی، و تقویت حمل و نقل عمومی (اصول نوشهرگرایی و توسعه پایدار).
تجربه ساخت شهرهای جدید در ایران
برنامه ساخت شهرهای جدید در ایران به صورت جدی پس از انقلاب و با هدف کنترل رشد بی‌رویه کلان‌شهرها آغاز شد. این شهرها را می‌توان به چند نسل تقسیم کرد:
نسل اول (دهه ۱۳۶۰ و اوایل ۱۳۷۰):
- هدف اصلی: جذب سرریز جمعیت کلان‌شهرها (به خصوص تهران).
- نمونه‌ها: پرند، هشتگرد، اندیشه (در اطراف تهران)، فولادشهر، مجلسی (در اطراف اصفهان)، صدرا (در اطراف شیراز).
- ویژگی‌ها:
- طراحی مبتنی بر الگوی “خوابگاهی”: این شهرها عمدتاً به عنوان مکانی برای خواب طراحی شدند و فاقد فرصت‌های شغلی کافی بودند. این امر منجر به سفرهای روزانه طولانی و پرهزینه به شهر مادر شد.
- تأثیرپذیری از شهرسازی مدرنیستی: طراحی مبتنی بر تفکیک کاربری‌ها، خیابان‌های عریض و بلوک‌های ساختمانی بزرگ و تکراری.
- کمبود شدید خدمات و زیرساخت‌ها: در سال‌های اولیه، این شهرها فاقد خدمات عمومی، فضاهای فرهنگی و زیرساخت‌های حمل و نقل مناسب بودند.
نسل دوم و تجربه مسکن مهر:
- هدف اصلی: تولید انبوه مسکن ارزان‌قیمت.
- ویژگی‌ها:
- تشدید مشکلات نسل اول: پروژه مسکن مهر، با تمرکز صرف بر ساخت واحدهای مسکونی و نادیده گرفتن کامل نیازهای خدماتی، اجتماعی و زیربنایی، بسیاری از مشکلات شهرهای جدید را تشدید کرد.
- ایجاد مجموعه‌های مسکونی منفصل و بی‌هویت: ساخت بلوک‌های آپارتمانی مشابه و متراکم، بدون توجه به کیفیت فضاهای عمومی و هویت مکانی.
نسل سوم (رویکرد جدید):
- هدف: حرکت به سوی شهرهای جدید پایدار، هوشمند و هویت‌مند.
- ویژگی‌ها:
- تأکید بر اشتغال‌زایی: تلاش برای ایجاد قطب‌های صنعتی، علمی و فناوری در داخل یا نزدیکی شهرهای جدید برای کاهش وابستگی به شهر مادر.
- رویکرد توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی (TOD): برنامه‌ریزی برای اتصال شهرهای جدید به کلان‌شهرها از طریق خطوط مترو و قطار حومه‌ای.
- توجه به کیفیت زندگی: تأکید بر ایجاد فضاهای عمومی باکیفیت، هویت‌بخشی به محلات و ترویج معماری پایدار.
- نمونه‌ها: تلاش‌هایی در شهرهایی مانند پردیس و تیس برای پیاده‌سازی این اصول در حال انجام است.
چالش‌های اصلی شهرهای جدید در ایران:
- عدم موفقیت در جمعیت‌پذیری: بسیاری از شهرهای جدید نتوانسته‌اند به جمعیت پیش‌بینی‌شده خود دست یابند.
- فقدان هویت و حس تعلق: ساکنان این شهرها اغلب احساس تعلق به مکان نداشته و آن را یک سکونتگاه موقت می‌دانند.
- مشکلات حمل و نقل: وابستگی شدید به خودروی شخصی و کمبود سیستم‌های حمل و نقل عمومی کارآمد.
- جدایی‌گزینی اجتماعی: این شهرها اغلب به مکانی برای تمرکز اقشار خاصی از جامعه تبدیل شده و فاقد تنوع اجتماعی هستند.
نتیجه‌گیری
تجربه ساخت شهرهای جدید در ایران و جهان، نشان می‌دهد که خلق یک جامعه موفق، فراتر از طراحی کالبدی و ساخت‌وساز است. یک شهر جدید موفق، شهری است که بتواند به یک “مکان” زنده با اقتصاد پویا، جامعه منسجم و هویت مشخص تبدیل شود. آینده شهرهای جدید در گرو فاصله گرفتن از الگوهای خوابگاهی و حرکت به سوی مدل‌های خودکفا، پایدار و انسان‌محور است؛ شهرهایی که نه تنها مکانی برای زندگی، بلکه مکانی برای “زندگی کردن” باشند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.