پاورپوینت نمایشگاه هنرهای معاصر در 46 اسلاید به برسی یکی از موضوعات مهم در امر طراحی نمایشگاه ها پرداخته است و در وب سایت معماری نوین پروژه موجود می باشد. موزه ها ونمایشگاه ها موسسه هایي هستند دائمي یا موقت و بدون هدف مادي كه درهاي آن به روي همگان گشوده است و در خدمت جامعه و پيشرفت آن فعاليت مي نمايند. فروشگاه معماری نوین پروژه تخصصی ترین وب سایت معماری ارائه دهنده پروژه معماری تمامی دروس دانشگاهی و پایان نامه های معماری در ایران می باشد.
فهرست مطالب
- تعریف موزه
- اصول موردتوجه درموزه ها
- تحلیل گرافیکی چند نمایشگاه
- موزه ایران باستان
- گنجینه دوران اسلامی
- تحلیل نمایشگاه صنعت نفت گچساران
- مبانی نظری و فلسفی
- ايده و هدف هاي كلي
- روند طراحی
- نقشه ها و تصاویر
پاورپوینت نمایشگاه هنرهای معاصر
متن پاورپوینت نمایشگاه هنرهای معاصر
هنر آشناترين واژه اي است كه در روزگار ما به غريبانه ترين شكل به حيات خود ادامه مي دهد. اين غربت هنر معلول ناشناخته ماندن آن يا بهتر بگوييم شناخت سطحي از آن در جامعه است. هنر ارتباط و انتقال محتواي درون به بيرون است.
مبانی نظری و فلسفی
معماري قبل از هرچيز عبارت است از فرايند نوعي آفرينش؛ يعني بيان طرح و ايده و فكري كه معمار در ذهنش دارد مدرنیسم و ایجاد شکاف بین مبانی زیبایی شناسی سنتی و دگرگونی جوامع به عنوان یک روند که در هنر بسیار ملموس است. اندیشه های جدید که هر روز به طریقی تغییر جهت داده و راه جدیدی را در پیش میگیرند. ( ایسم های فراوان در زمینه های گوناگون) غیر اصیل بودن و زود گذر بودن روند های جدید در هنر.
پاورپوینت نمایشگاه هنرهای معاصر
فرم کلی
فرم منحني كه به 2 هشت ضلعي نيمه تبديل شده است و يك فرم مكعب در دل آن به همراه يك فرم كشيده شفاف كه به كل مجموعه حالت وحدت و انسجام بيشتري مي دهد تشكيل شده است فرم كشيده و شفاف كه به صورت شبكه شبكه درآمده است در كل مجموعه امتداد يافته و از نظر عملكردي در بخشي به عنوان سازه و در بخشي رابط عمودي (پله ) را در خود جاي داده است.
پاورپوینت نمایشگاه هنرهای معاصر
دانلود پاورپوینت نمایشگاه هنرهای معاصر
طراحی یک نمایشگاه یا موزه هنرهای معاصر، یکی از جذاب‌ترین و در عین حال دشوارترین وظایف در معماری فرهنگی است. برخلاف موزه‌های تاریخی که با اشیاء مشخص و روایت‌های ثابت سروکار دارند، یک نمایشگاه هنرهای معاصر باید میزبان هنری باشد که ذاتاً پویا، چالشگر، غیرمنتظره و در حال تحول است. هنر معاصر محدود به نقاشی و مجسمه نیست؛ بلکه شامل اینستالیشن‌ها، ویدئو آرت، پرفورمنس و آثار تعاملی می‌شود. بنابراین، معماری چنین فضایی دیگر نمی‌تواند یک “ظرف خنثی” یا یک “معبد مقدس” برای هنر باشد. معماری باید به یک “پلتفرم انعطاف‌پذیر”، یک “آزمایشگاه خلاقیت” و “بستری برای گفتگو” میان هنرمند، اثر هنری و مخاطب تبدیل شود.
مبانی نظری پروژه: از “جعبه سفید” تا “فضای رویداد”
مبانی نظری طراحی این فضاها، سیر تحول نگاه به رابطه معماری و هنر را نشان می‌دهد.
- نظریه جعبه سفید (The White Cube): این نظریه که در دوران مدرنیسم و با هدف تمرکز کامل بر اثر هنری شکل گرفت، معتقد است که فضای گالری باید کاملاً خنثی، سفید، بدون جزئیات و با نوری یکنواخت باشد تا هیچ‌چیز مزاحم درک “ناب” از اثر هنری نشود. این رویکرد، فضا را از هرگونه زمینه و محتوای دیگری تهی می‌کند و اثر هنری را به یک شیء مقدس و جدا از زندگی روزمره تبدیل می‌کند. اگرچه این الگو هنوز هم در بسیاری از گالری‌ها استفاده می‌شود، اما برای نمایش بسیاری از آثار هنر معاصر که خود با زمینه و فضا درگیر می‌شوند، محدودکننده است.
- نقد پساساختارگرایانه و اهمیت زمینه (Post-Structuralist Critique & Context): متفکرانی چون براین او’دوهرتی، با نقد ایدئولوژی “جعبه سفید”، نشان دادند که این فضای به ظاهر خنثی، خود یک قاب قدرتمند و ایدئولوژیک است که بر نحوه درک ما از هنر تأثیر می‌گذارد. هنر معاصر، به ویژه از دهه ۱۹۶۰ به بعد، به طور فزاینده‌ای به دنبال درگیر شدن با زمینه (سیاسی، اجتماعی، و کالبدی) بوده است. بنابراین، معماری دیگر نمی‌تواند خود را از این گفتگو کنار بکشد.
- معماری به مثابه “بستر رویداد” (Architecture as a Framework for Events): این رویکرد که توسط معمار-نظریه‌پردازانی چون برنارد چومی مطرح شده، بیان می‌کند که معماری نه با فرم، بلکه با “رویدادها” و “فعالیت‌هایی” که در آن رخ می‌دهد، معنا می‌یابد. در یک نمایشگاه هنرهای معاصر، این دیدگاه به معنای زیر است:
- انعطاف‌پذیری حداکثری: فضا باید مانند یک “صحنه تئاتر” (Black Box) قابل تغییر باشد. دیوارهای متحرک، سقف‌های شبکه‌ای برای نصب تجهیزات نورپردازی و آویزان کردن آثار، و کف‌های مقاوم برای تحمل وزن اینستالیشن‌های سنگین، از الزامات این رویکرد است.
- خلق فضاهای متنوع: به جای یک فضای یکنواخت، باید مجموعه‌ای از فضاها با مقیاس‌ها، ارتفاع‌ها، و کیفیت‌های نوری متفاوت (از فضاهای بزرگ و صنعتی گرفته تا اتاق‌های کوچک و تاریک برای ویدئو آرت) طراحی شود تا بتواند میزبان انواع مختلفی از آثار باشد.
- اهمیت فضاهای “بینابینی”: راهروها، لابی‌ها، و حیاط‌ها دیگر فقط فضاهای عبوری نیستند، بلکه خود می‌توانند به فضایی برای نمایش آثار، پرفورمنس‌های غیرمنتظره یا تعامل مخاطبان تبدیل شوند.
اصول و الزامات طراحی نمایشگاه هنرهای معاصر
۱. انعطاف‌پذیری و تطبیق‌پذیری: این مهم‌ترین اصل است. فضا باید بتواند برای نمایش یک مجموعه نقاشی، میزبان یک اینستالیشن عظیم و یا صحنه یک پرفورمنس باشد.
- سیستم‌های مدولار: استفاده از پانل‌های دیواری متحرک که می‌توانند چیدمان فضا را به طور کامل تغییر دهند.
- زیرساخت‌های نمایان (Exposed Infrastructure): داشتن یک سقف بلند با سازه و تأسیسات نمایان، به هنرمندان و کیوریتورها اجازه می‌دهد تا تجهیزات نور، صدا و تصویر را به راحتی در هر نقطه از فضا نصب کنند.
۲. تنوع فضایی:
- مقیاس‌های مختلف: ایجاد ترکیبی از فضاهای عظیم با مقیاس صنعتی (برای آثار بزرگ)، گالری‌های با مقیاس متوسط (شبیه به جعبه سفید) و فضاهای کوچک و صمیمی.
- فضاهای “بلک باکس” (Black Box): اتاق‌های کاملاً تاریک با کنترل دقیق بر نور و صدا که برای نمایش ویدئو آرت، هنر دیجیتال و آثار مبتنی بر نور ضروری هستند.
- ارتباط با بیرون: برخلاف جعبه سفید کاملاً بسته، ایجاد ارتباطات کنترل‌شده با فضای بیرون (شهر یا طبیعت) از طریق پنجره‌های بزرگ یا حیاط‌های داخلی، می‌تواند گفتگویی جذاب بین هنر و زمینه آن ایجاد کند. موزه هنرهای معاصر قرن ۲۱ در کانازاوا، ژاپن (اثر SANAA) با دیوارهای شیشه‌ای خود، نمونه‌ای عالی از این رویکرد است.
۳. نورپردازی: نورپردازی باید بسیار پیشرفته و انعطاف‌پذیر باشد.
- نور طبیعی کنترل‌شده: نور طبیعی برای ایجاد یک فضای دلپذیر مطلوب است، اما باید کاملاً قابل کنترل باشد (از طریق پرده‌ها یا شیدرهای اتوماتیک) تا به آثار هنری حساس آسیب نرساند.
- سیستم نور مصنوعی ریلی (Track Lighting): استفاده گسترده از ریل‌های نورپردازی در سقف که امکان جابجایی، تغییر زاویه و تنظیم شدت نورافکن‌ها را برای هر اثر هنری فراهم می‌کند.
۴. فضاهای اجتماعی و آموزشی: یک نمایشگاه هنرهای معاصر، یک مرکز اجتماعی است.
- لابی و کافه: فضایی برای گفتگو، استراحت و تعامل قبل و بعد از بازدید.
- کتاب‌فروشی هنری: ارائه کتب و نشریات مرتبط با هنر معاصر.
- سالن کنفرانس و کارگاه: فضایی برای برگزاری سخنرانی‌ها، میزگردها و کارگاه‌های آموزشی با حضور هنرمندان و منتقدان.
نمونه‌های موردی موفق:
- تِیت مدرن، لندن (Tate Modern): با تغییر کاربری یک نیروگاه برق قدیمی، فضایی با مقیاس صنعتی و حماسی برای نمایش آثار بزرگ خلق کرده است.
- نیو میوزیم، نیویورک (New Museum): با حجم جعبه‌ای شکل و نماهای شبکه‌ای، خود را به عنوان یک بنای هنری معاصر در بافت شهری مطرح می‌کند و فضاهای داخلی متنوع و انعطاف‌پذیری دارد.
- مرکز پمپیدو، پاریس (Centre Pompidou): با بیرون کشیدن تمام تأسیسات و سازه به نمای بیرونی (معماری های-تک)، فضاهای داخلی کاملاً باز و انعطاف‌پذیری را برای انواع فعالیت‌های هنری فراهم کرده است.
نتیجه‌گیری
طراحی برای هنر معاصر، طراحی برای “عدم قطعیت” است. معمار نمی‌داند که ۱۰ سال آینده چه نوع هنری در این فضا به نمایش در خواهد آمد. بنابراین، وظیفه او خلق یک معماری “توانمندساز” است؛ معماری‌ای که محدودیت ایجاد نمی‌کند، بلکه امکانات را فراهم می‌آورد. این فضا باید به اندازه کافی قوی باشد تا هویت معماری خود را داشته باشد، و در عین حال به اندازه کافی متواضع باشد تا در خدمت هنر قرار گیرد و به هنرمندان اجازه دهد تا مرزهای خلاقیت را جابجا کنند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.